8 Şubat 2010 Pazartesi

Çocuk seslerine karışan gün



Sabah kalktığımda yine aynı sözleri içimden yineleyip durdum:”Belki de ben yanlış biliyorum,bugün okul varmış gibi gelmiyor bana!”Tabi sonunda kendimi okul için hazırlanırken buldum.Hep aynı sözler,kendim kendime alışıyorum işte…
Servisi beklediğim durak,her sabah poğaça alan asker kardeş,kızını bırakmak için sola bükülen arabadaki amca,her şey aynı.Evet bugün okul var…

Sabah, pembe hırkası ve pembe ışıltılı tokasıyla gülücükler saçan Ezgi öğretmen öğrencileriyle buluştu nihayet.Kendisi daha sormadan bir çoğu”tatilde ödev yaptık!”dediJSormamıştım halbukiJFerdi ise “tatilim iyi,iyi,kötü,iyi,iyi”diyerek beni ve sınıftakileri şaşırttı.Ne dediğini anlamaya çalışıyorumJ


Yine tenefüste masamın etrafında toplanıp bıcır bıcır konuştular.Güncel olaylardan,derslerden,köyden bahsettiler.Kimse dinlememiş tatil boyunca onları,hemen belli ettiler…

Sabah müdürümüz konuşma yaparken”Sistem at yarışını gerektiriyor.Bu yüzden çok çalışmalısınız”dedi.Diğer tenefüs başıma toplanan mini mini birlerden birisi”yaa müdür 23 Nisan’da at yarışı mı yapacak?”,diğeri ise”yok yok çuval yarışı yapacam dedi”diyerek beni yine gülme krizine soktular.Alem bunlar…


Yazılarımın bir kısmında köy yolunun sıkıntılı olduğundan bahsetmiştim.Bol virajlı,buzlu,çukurlu ve bir çok kusuru bulunan yol demeye bin şahit ağlayan bir asfalt işte…Her gün bir sıkıntıyla geliyoruz okulumuza.Herkes bizim kadar şanslı olamıyor…


Bizim birkaç km ötemizde yer alan köye de giden bir öğretmen grubu var.Memleketlerinden yeni gelen öğretmenler sabah arabayla gelirken gittiğimiz yoldaki uçuruma yuvarlanıyorlar.Önde oturanların emniyet kemeri olduğundan hafif sıyrıklarla atlatıyor kazayı.Arkadaki anasınıfı öğretmeni bayan onlar kadar emniyetli olamadığından ağır yaralanıyor.Merkezdekilerin çoğu bizim kaza yaptığımızı düşünüp deli oluyorlar…Üzülüyoruz…Bizim de onlar kadar acıyor canımız…Kazasız geçen günümüze şükrediyoruz bu olay nedeniyle…Hergün gittiğimiz o yolda başımıza bir şey gelmeyeceğinden emin olabilsek keşke…Dua ediyoruz kendimizce…


Gülücüklü yazıları hüzne buladığımın farkındayım.İçimden geldiği gibi işte…

Bu güne inat gülümsemeli değil mi?…

3 yorum:

Newbahar dedi ki...

Şu bloğunda ''yorum gönder'' yazısını bulabilmek hiç kolay değil bilesin Ezgi öğretmen:)
Bir görünüp, bir kayboluyor neyse ki yakaladım:)
İkinci döneminiz hayırlı olsun, kuzucuklar ne çok özlemişler seni. Ve onlarında, sizinde hiç kolay değil işiniz bu köy şartlarında.
Kaza geçiren öğretmenlerimize de çok geçmiş olsun.

Sevgiler canım

Lilyum dedi ki...

Sorma,okul hiç birimize varmış gibi gelmedi ama saati gelince hazırlanan çıktı evden:)
Sisteme öyle güzel uyduk ki yarış atı gibi koşturuyoruz çocukları..
Keşke hayat sadece çuval yarışı gibi eğlenceli olsa..
Geçmiş olsun kaza yapan öğretmenlere..
Sana da zorlu yollarda kolaylıklar diliyorum Ezgilim melodim..

bir güzel çift dedi ki...

nice koşullarda,binbir zorlukla çalışanların Allah yardımcısı olsun.yazını süsleyen fotoğrafa bayıldım ezgicimcan.Mutlu,huzurlu bir dönem geçirelim inşallah.