10 Nisan 2011 Pazar

Mutsuzluk Bulaşıcıdır;Mutluluk Gibi..









Güneşin yüzüme vurduğunu hissettiğim an,pencereye yönelip masmavi bulutu seyrediyorum..Güne güzel başlamanın bana iyi geleceğini bildiğimden kendi kendime söz veriyorum:
Kimsenin seni üzmesine izin verme!
Mutluluğumu bulaştırmak istediğim arkadaşıma yaklaştığımda;"Çok bunaldım!"diyor..
Al,hadi buradan yak!!
Servis arabasına bindiğimizde bir başkası, "Akşam olsa da uyusam!"diyor..
Türlü olumsuzluklar,aksilikler,somurtuk yüzler;yani çevrenizde bulunan her üç kişiden biri..
Ya da iki mi demeliyim?
Ne oldu bize?
Bazen beni okuyanları düşündüğümde,mutsuzluğuma değil,mutluluğa ortak olsunlar diye düşünüyorum.
Bir küçük resim,bir tatlı anı..
Herkesin mutlu olmaya hakkı var..
Mutsuzluk,cam fanusa saklanmak gibi..
Çevrende olanları görüyorsun,duyuyorsun.Yaşamasan da onca şey seni mutsuzluğa sürüklüyor..


Tüm,hafta boyunca hafta sonu gerçekleşecek olan "Bilgi Yarışması"-ne saçma bir yarış olduğu hakkında konuşmama gerek dahi yok,oldum olası sevmedim-için iki öğrencimi sınava hazırladım.
Geri kalan boncuk gözlere ise"e hadi siz de hafta sonu gelin,sizi de parka götüreyim"dedim..
Çıldırdılar..
Dün,köy minibüsünden indiklerinde hepsinin en güzel kıyafetlerini giydiğini,çantalarını taktığını ve hatta topuklu terliklere varıncaya kadar süslendiklerini gördüm..
Al,sana mutluluk!
Marketten yiyecekleri aldık ve koyulduk yola..
Parkı gördüklerinde hayatı unutup o renkli oyuncakların,salıncakların tadını çıkardılar..
Erkeklerin halı sahaya baktıklarını gördüğümüzde ise,onları sahaya doluşturup deli gibi oynamalarını sağladık.
"Örtmenim,bu sahada düşsen de bişeyyy olmuyor,valla bak!"dedi öğrencim..
Bir de yuvarlandı deli gibi:)
Mutluluk,harcayamadıkları paralarıyla kâğıt helva almaktı.Hepsi birbiriyle paralarını,yiyeceklerini,mutluluklarını paylaştı..
Yolda ilk kez gördükleri üst geçide uzay aracı gibi bakıp ve hatta merdivenlerden çıkıp poz vermelerini unutamam asla..:)
Okula gittiğimizde bir öğretmen geldi yanımıza;"Keşke herkes sizin gibi düşünse,baksanıza hepsinin yüzü gülüyor!"dedi..Ve yarışmayı kazandığımızı işte o an hissettim..
Yarışma unutulacaktı,geriye yaşanan o dolu gün kalacaktı..
Kazanamayanları mutsuzluğa sürükleyen bu tarz yarışmalar,yapanların yanına kâr mı kalacaktı bilinmez..
Öğretmenler kendilerine düşen en büyük payı alıp,onlara mutsuzluğu bırakacaklardı..
Mutlu olurken çevresindekilere mutsuzluk tortuları bırakmamalı insan...
Mutluluğu bulaştıracağınız güzel bir hafta diliyorum...

10 yorum:

oyumben dedi ki...

Evet hayat yarışı bilgi yarışına benzemez. Onu kazanabilmek için anlattığın türden mutlu anılar olmalı insanın benliğinde. Tebrikler...

ezgilimelodi dedi ki...

OYUMBEN;"İste ve olsun!"dedi birisi...
Mutlu olmayı istiyorum ben...
Belki tutar..

nihansu dedi ki...

Büyük üstadın dediği gibi bir insanı sevmekle başlıyor herşey ve de gülümseme ile... Çocukları sevmek, onların dünyalarına inebilmek, onlara gülümsemek ve onların neyi mutlu edebileceğini farketmek onların küçük dünyalarında büyük coşkular yaşatabiliyorlar. Belki çok sonra kuzucuklar da o gün ile ilgili ne bilgi yarışmasını ya da neden orada olduklarını dahi hatırlamayacaklar, hatırlayabildikleri onları çok seven bir öğretmenleri ile çocukluklarının tadını doyasıya çıkarmaları olacak.
Haftaya yazınla ben de mutlu ve umutlu başladım, gülümsemem geliyor mu Ankara'dan?

Sitare dedi ki...

müziğe mi bayıldım yazına mı sana mı.ayy bilemiyorum şekerim içim çok tatlı bir duygu denizi gibi şimdi.iyi ki uğramışım sana.kalbin kadar güzel ne varsa hep seni bulsun ezgi öperim

ezgilimelodi dedi ki...

SUİNCİ;Suya gülücük attım:))Yayıldı dalga dalga,hadi dokun sende:))
Buraya bahar gelmedi;kar yağıyor.Valla bak:))))

NİHANSU;Güzel gülüşünü içimde hissettim,mutlu oldum...
Unutulmamak en büyük isteğim;dilerim unutmazlar,ya da unutamayacakları anılar yaşatırım onlara...

SİTARE;Bak nasıl sevindim şimdi:))Mutluluğum bulaşmış...
Müziği beğenmene sevindim;tatlı ve ılık sanki değil mi?:)
Sevgiler

seyyahmimoza dedi ki...

6.sınıftaki öğrencilerin yazılılarında kompozisyon konusu olarak "mutluluk" ile ilgili bir hikaye yazmalarını istedim.çoğu derste ya da tenefüslerdeki küçücük "an"larımızdan bahsetmiş.bütün bunları okuyunca ben de mutlu oldum.bir de senin yazını,şirin sayfanı görünce mutluluğum katlandı.keşke sen gibi bir öğretmenim olsaydı:)
sevgiyle...

Newbahar dedi ki...

Sen dallarından mutluluk sarkan çınar ağacısın Ezgim...
Ve senin gölgende mutlu mutlu oynaşan öğrencilerin...

daha ötesi var mı!

ezgilimelodi dedi ki...

SEYYAHMİMOZA;:))İster miydin beni,bilmem:))
Zira,bazen çıldırabiliyorum:))
Güzel yorumun için teşekkürler...

NEWBAHAR;Nasıl güzel bir yorum böyle...
Nasıl sevindiğimi anlatamam...
İyi ki varsın ablacık..

Sedencik dedi ki...

yazınla dokunduğun yüreklere mutluluk ulaştırıyorsan...
varlığınla kimbilir nerelere ulaşıyorsundur Ezgicim :)
ki öğrencilerin bunun en büyük kanıtı...
teşekkürler teşekkürler...
sevgiyle...

didem dedi ki...

Umarim senin kuzular ilerde ilkokul yillarini hatirladiklarinda mutlu anilar yuzlerini gulumsetir...