Kilim..

Uzun bir aradan sonra yazacağım ilk yazımın anneannem için olmasını istedim..
Anneannem sessiz sakin bir kadındı fakat ömrünün ikinci yarısını sessizliğini bozarak yaşadı.Alzheimer onu bambaşka bir kişiliğe dönüştürdü.Her şeyin zıttı olmaya başladı hayatında.Ay'ın karanlık bir yüzü vardı,görünmeyen..Anneannem karanlık yüzünü uzun bir süre yaşadı,neyse ki tanık değildi o da kendine...
Çok çalıştı,o dönem kızları babaları okutmazken annem de dahil olmak üzere tüm çocuklarını iş sahibi yaptı.Yorgunluk nedir bilmezdi,her gün yeni şeyler yapar bize sunardı...
Bu yaz annemlerin yanına gittiğimde odada geçmiş kokan bir halı gördüm.Böcekler yemesin diye annem havalandırmıştı..Hikayesini anlattı...
Yaklaşık yetmiş yıl önce anneannem kızları için "zilli kilim"dedikleri halıları örmeye başlamış.Günümüzde hem maddi hem manevi değeri olan bu halıyı gördüğümde götürmek istedim..Her ilmekte kestiği koyun yünleri,kök boyaları,emeği görebiliyordu insan..Sırf görüntüsü güzel diye aldığımız makine halıları bu güzel kilimler yanında sönük kalıyor...
Düşünüyorum;şimdi kim yapar bu kadar büyük bir emeği?
Dilerim oralarda memnundur,halısını torunu kullandığı için...
Emek bambaşka bir şey...
Ve buna saygı duyan bir nesil olmasını istemek ütopik değildir umarım...