Yazmak İçin...

Henüz tatili tam anlamıyla yaşayamasak da,benim için 17 Haziran tatildir:)

Tatil havasına girmiş olduğum için de içimden yazmak gelmemektedir.

Peki ben gereksiz Seminer döneminde ne yapmaktayım?

Boş oturmakla birlikte bebek sevmekteyimm:)

İzni biten öğretmen arkadaşım bebeğiyle birlikte okula gelmek zorunda kaldı.Anneannesi gelene kadar da dört gün boyunca bize eşlik etti şeker kızımız..

Yok böyle bir tatlılık!Pembe,kırmızı,sarı...Bütün renkler bebeklere yakışıyor.Zaman onunla daha bir güzel geçiyor.

Gerçi ben eline grisini verdiğim için de diğer arkadaşlar benden çekip alıyorlar.

Valla kemirmek hoşuna gidiyor.Hem öyleyken kucağımda da duruyor:))

Bir de yine müfettişler geldi okula!Ve yine eleştirecek şeyler buldu.Çocuklara sınıfça çekindiğimiz fotoğraflar dağıtacaktım.Masanın üzerindeki fotoğrafları görüp"Arkalarına da bir şeyler karalasaydınız!"dedi.Yapasım vardı,ama yapmadım!

"Ne güzel düşünmüşsünüz!"çıkmadı ağzından...

Uzun konuşmasını,tatlı kuzucuk çığlık atarak bozdu.O da dayanamadı:)

Ben de bebekken böyle okullardaydım...

Çalışan annenin çocuğu olmak ne zor!

Bebeğin her türlü oyuncağı odanın etrafında olduğu için telaşla toplayamadık.Haliyle erkek arkadaşımız sandalyedeki oyuncağın üstüne oturdu.Oyuncaktaki ses hiç susmuyor.Gülmekten dağıldı herkes:))Müfettişler de gülmekten oturamadılar:)

Aynı gün okul merdivenlerinde güneşlenirken,küçük bir çocuk nefes nefese yanıma geliyor:

"Öğretmeeeeeen!"

"Efendim?"

"Annem dedi ki,sürmeli gözlerinden öperim onu,dedi"

"Eee?"

"Öyle işte:)"

Annesi sohbet arasında söylemiş,çocuk da annesinin yerine gelmiş:)

Henüz 5 yaşında:))

Bugünlerde severek dinlemekteyim:)