Mini mini Birlerim:))

Aslında başlı başına bir yazı konusu 1.sınıflar;ama bu güzel hafta sonunda aklıma gelen komik bir anımı paylaşmak istedim.

Bu yıl eğitim-öğretime,yeni sistemin yeni öğrencileri ile başladık.Beş yaş çocuklarının çoğunlukta olduğu boş sınıfımda onlar bana uzaylı gibi bakıyor,bense çaresiz sınıfta oradan oraya koşturuyorum.Dikkatleri çok çabuk dağılan minikleri sınıfta tutmak için yapmadığım etkinlik kalmıyor;yine de”ne zaman eve gideceğiz?”,”karnım acıktı,çişim geldiiii!!”cümlelerini duymaktan benim de bünyem yoruluyor.

Yine bir Cuma günü,öğleden sonraki ilk derste sürekli saatime bakmış olacağım ki benim en küçük miniğim:

“Saate çok baktın öğretmenim,teneffüsü mü bekliyon?”dedi:)

Hem utandım,hem şaşırdım,kalakaldım öylece…

Yaptığım her davranışı kontrol eden bu miniklerin sandığım kadar minik olmadığını anladım.

Zeki kuzucuğum bana çok iyi bir ders verdi.Ben saate bu kadar bakarsam onlar ne yapsın?:)

Kabul,teneffüsü bekliyordum,ayakta kalmaktan çok yorulmuştum ve az da olsa dinlenmek istiyordum…

Zaten aynı  miniğim,ailesi onu rapor almak için doktora götürdüğünde,doktor “bir şeyi yok”demiş,o da “ben de biliyordum annem,babam zorladı işte!”demiş…

Sınıfımda kuş olup uçan,kucağıma tırmanan,dolaşan,sıranın altında oyuncağı ile oynayan çocuklarım var…

Bu yüzden hafta sonu dinlenmeyi en çok ben ve benim gibiler hak ediyor…

Güzel bir Pazar günü olsun,evimizde misss kahveler koksun:)