8 Mart 2015 Pazar

İyilik düşünürken...

Polis x'den gelen telefonla irkildim:
-Hocaanım yarın duruşmanız var,bu sefer de gelmezseniz zorla getirilme kararına uymak zorunda kalacağız!!

***
Her sabahki sabahlardan biriydi,geçen sene bu zamanlar hatta!
Sabah 8.30 gibi gittim okuluma.Hamileliğin verdiği o garip deniz tutulması hissi midemde,burnumda yanmakta olan sobanın buram buram çıra kokusu...
Kapıyı açtığımda bizim pek sorunlu fakat sorunlu olduğunu asla kabul etmeyen ana sınıfı öğretmenimizi panik halinde gördüm.Nefes bile almadan sıkıntısını anlattı:
-Cüzdanım kayboldu!Ay içinde kartlar bir sürü kimlik vardı.İçinde de para yoktu ama ne yapacağım ben şimdi,makyaj yapıyodum hebeleydi de höbölö bik biklerrrr falan...
Üzüldüm,o kapıyı açıp dışarı çıktığında ben de odada aramaya başladım cüzdanını.Eğildiğimde koltuğun altında gördüm.Sevinçle kapıyı açıp yanına koştum.Bakın hocam buldum cüzdanınızı!dedim...

Hakime hanıma da tam olarak bunları anlattım geçen hafta...
Öğretmen hanım,cüzdanını bulamayınca okul hizmetlisinin yanına gidip"Pis hırsız ver cüzdanımı!"demiş-Günahı başına artık-Hizmetli de çalmadığını söylemiş ama tartışmışlar kendi aralarında.Bu olay benden önce olmuş sanırım.Bu son cümleyi duruşmada ben de söyleyince ana sınıfı öğretmeni neredeyse bana saldıracak gibi olup:
-Nerden biliyorsun bunu,gördün mü tartışırken,ne demek olduysa benden önce olmuştur!!Diceksin ki göööörrmeddiiiiim duuuyyymadıııııımmmm!!
dedi:)
Salonda hepimiz şaştık kaldık,hakime hanım zaten çıldırmış durumda...
Duruşma ertelendi.Ben ifademi verdim,bitti;ama yaptığım iyi niyet karşısında neredeyse saldırıya uğrayacak olmam beni inanılmaz etkiledi.
Şuan aynı olay yaşansa,bu sefer duymamazlıktan mı geleceğim??
Birilerine iyilik yapmak isterken kötülükle mi karşılaşacağım??
Tam da bunu düşünürken gözüm televizyondaki habere takılıyor.Asansörün içinde bir çift kavga ederken o olayı seyredenlerin nasıl da duyarsızlaştıklarını seyrediyorum.Adam kadına saldırıyor ve kimse sesini çıkarmıyor,kendi katlarında durup gidiyorlar...
Artık neye nasıl davranacağımı bilemiyorum.İşin kötü yanı da Can'a neyin doğru olduğunu anlatmakta...
İnsan yanlarımızdan uzaklaşıyoruz,ne acı...

20 Şubat 2015 Cuma

Anneliğe doğru...

Tek başıma öğrenecekmişim bu haberi..
Kimsecikler yoktu öğrendiğimde,Ahmet iş için İspanya'ya gitmişti.
Durdum,kaldım öylece...Sevinç ile anlamlandıramadığım garip bir his de vardı içimde.Geçen sene 14 Şubat'ta kesin olarak varlığını öğrendik.Ne güzel bir mutluluktu...
Şuan yazdığımda bile sanki o koca süreci hiç yaşamamışım gibi geliyor,gülümsüyorum:)
Güzel,keyifli bir hamilelik geçirdim.Mide bulantılarım hafif,hareketlerim özgürdü...
Annelikten önce kooooocaaamaaaaan bir tatil sürecinde olduğumu şimdilerde keşfediyorum...
Bir mucizenin içinde büyüyor olması inanılmaz bir duygu.Annelik kadına verilmiş olan şahane bir güzellik...Hele ki ultrason görüntülerinde uzaylı gibi gözüken o minik kuzunun doğduğunda bambaşka bir şey görünmesi daha da şaşırtıcı:)
Yani ben sarışın ve mavi gözlü bir çocuğum olacağını düşünememiştim:)
Hamileliğim boyunca eşim aşerdi:)Beni bahane ederek canının istediği şeyleri yedi dostlarım.Benim yerime paniklediler "aman dikkat et!"diye...
Hamileliğin de normal bir süreç olduğunu düşündüğün zaman her şey daha keyifli ve güzel oluyor,isteyen herkese bu duyguyu yaşatsın inşallah Allah...
Bir doğum serüveni de yaşadım ki,onu da anlatırım
Sonra;)


28 Ocak 2015 Çarşamba

merhaba

Özlemişim yazmayı,buraları...
Anlatacak çok şey var..
"Anne"olarak yazacağım çok şey...
Herkese merhaba:)