Tahammül etmek...

Son zamanlarda çevremdeki çoğu kişiden duyduğum kelimedir tahammülsüzlük.Neye tahammül edemezsiniz?Kime tahammül edemezsiniz?Ya tahammül edebilirseniz?Sınırınız,siniriniz,sabrınız,dereceniz nedir sizin?
Haksızlığa tahammül edemeyenleri düşünelim.Bir çok kez haksızlığa uğramalarına rağmen zararları en çok kendinedir.”Nasıl bunu yapabilirsin bana?!”demekten çok “ben bunu hak ediyor muyum?”diye içsel bir sorgulamaya kapatırlar kendilerini…İç sesimizi duyurmanın vakti geldiğinde çekinmemeliyiz.Sesimizi duyan vardır elbet…
En yakın arkadaşına tahammül edemeyen de vardır.En yakındır ama en uzaktır.Ona tahammül edemediğinizi sizden başka bilen yoktur.Hayatta en zor şeylerden biri de birine güvenmek zorunda olduğun için güvenmektir.Ve arkadaş olmak zorunda olduğun için dost olmak…Emanet bir dostluk,zamanın kovuğunu doldurmaya çalışan kırıntılardır.Uzak durulmalıdır…
İşine tahammül edemeyenlere diyecek bir şeyim yok.Kim istediği işi gerçekten yapabiliyor ki?
Kötülüklere tahammül edemeyenler…Televizyonda,sokakta,işte,kısacası heryerde seni içine hapsedebilen kötülükler zincirini kırmak için uzak durmak gerekiyor.Huzuru en güzel evde yakalıyorsun.Evde de yoksa,halkanın bir zinciri de sen oluyorsun…
Saygısızlığa ve boş konuşmaya tahammül edemeyenler…Her sabah söylenen “ANDIMIZ”da küçüklerini koruması ve büyüklerini sevmesi söyletiliyor çocuklara.Büyüklerini sevebilen çocuklar,büyüdükçe sevgisizleşiyorlar.Ruhumuz resmimizi kemirdiğinden,geriye görmek istemediğimiz çirkin suretler kalıyor…
Peki kendine tahammül edemeyenler…
Var mıdır bunun bir çözümü?