Artık sanal değil:)

Ablacık…
Buluşacağımız günün akşamı havayı ağlattık, buluştuktan az bir süre sonra yağmuru kurutan gülüşlerimizle ısıttık içimizi.Muhabbetin başlangıcı”dur bakim sana,çok şekersin Ezgiiiii:)”,”Sen de çok güzelsin Nihan ablaaa”olunca birbirimizi daha da mutlu ettik sanırım:)Gülümsüyorum hala…

Oturduğumuz köşede böceklerin beni ısırmasıyla,hayvanlara ettiğim eziyetin cezasını çektiğimi,güzelim tatlıyı bin parçaya bölüp iki saatte yiyerek de yemek bakımından ne kadar yavaş bir insan olduğumu tanıdın.Ha bir de Ezgi ne kadar da kahkahalar atsa,içindeki hüzün kıymığının onu nasıl rahatsız ettiğini anladın.Seninle arabada”californication”söylemek,müzikler hakkında konuşabilmek,ikimizin ortak yanlarını bulabilmek gerçekten çok keyifliydi.

Tolga abi;
Ortadünya…
Yeşil ahşap bir masa,şirin sandalyeler,kahve ve beğendiğim yeşil bardak.Karşımda hikayesini dinlemekten keyif aldığım sen…İnsan hayata sıkıca bağlanmayı öğrenir seni tanıdığında.Seni tanımak güzel şeyler kattı bana.
Mesela,içtiğim koca bir bardak portakal suyunun vitaminini kattı yüreğime içten sözlerin...
Paylaşacak çok şey var aslında güne dair.Sadece minik bir teşekkür yazısıydı bu,kabul ederseniz:)…
Dilerim yine en kısa zamanda,bu sefer üç kişilik sohbetlerimizle tatlanır güzel zamanımız.
Teşekkür ederim,
Her şey için…