Gurur

Okul koridorunda sürekli karşılaşmasının tesadüf olamayacağını düşündü. Gencin kıza sıcak gülümsemesi,güneşin aydınlığının bir hediyesiydi belki de …


Her karşılaşmada birbirinin yüzüne bakamayan gözler,hayat objektifinin sadece onların ikisine doğrultulduğunu görebiliyorlardı.Koşuşturan öğrenciler,boşluğu dolduran şen kahkahalar,el ele sevgililer yoktu;donmuştu.Tek bir ten,tek bir kareydi ikisinin girdiği çerçeve…

Göz göze geldikleri an,kız içindeki tüm cesareti erkeğe yüklemişti.İçine sığmayan sevgi dizelerini aktarmanın vaktiydi.

Okul kantinindeki ilk buluşmalarında gencin aniden açıverdi çiçekleri kıza.”Seviyorum”dedi.Masadaki anahtarlığa,bardağa,sigara yanığı masa örtüsünün sessizliğine kızın da sessizliği eklendi.Provası olamazdı aşkın,ama hazırlıksız da yakalanmıştı.Sandalyeden kalkmadan önceki son sözü”Bilmiyorum”oldu.İki ruhun sığamadığı o alan,kendi hüznünde yok oldu…

Neden hayır dediğini zaman içinde düşünüp durdu kız.Öyle ya,yarım kalmamalıydı hiçbir şey…

Yurdun yemekhanesinden attığı mesajla onunla görüşmek istediğini söyledi.Mesaj attıktan hemen sonra telefonunu kapattı heyecan ile.Koşar adım çıktığı yerden yurduna doğru
yöneldi.Koştuğu sırada pencereden seyredildiğinin farkında değildi.Telefonunu açıp artık ikinci bir hata yapmaması gerektiği farkına vardı.Gelen mesajda görüşme isteğine olumlu cevap alan kız,heyecanla yurdun çıkış kapısına doğru yürüdü.Yaklaştıkça başı öne eğik,sigarasını tüm havayı içine çekercesine soluyan asık suratlı bir yüz gördü.Merhabalaşıp yürümeye başladılar.Kız ağzını açmadan,erkek”neden!”dedi…Kız şaşkınlıkla yüzüne baktığında”Neden şimdi?”dedi.Kız yine bir şey söyleyemedi.”Sessizliğinin cezası bu olsa gerek” diye düşündü.Soğuk kaldırıma oturmadan önceki duyduğu son söz”Sevdiğim birisi var!”oldu…Gencin,sevdiği birisi vardı.Giden gidiyordu,gitmişti işte beklemeden…
Kaldırıma oturmak istedi kız.Hiç bir şey demeden usulca oturdu.Hayatında ilk kez karşılaşmıştı böyle bir durumla.Gurur var mıydı hayatında?Ya da şimdi mi olmalıydı?

Yine bir şeyler yarım kalmıştı.Yine her şey yıkılmıştı…
“Bir gün!”dedi kız.Yine bir gün gelir,bir gün daha tekrarlanır hayatlar,hiçbir şey yarım kalmaz…”

Seneler sonra yine aynı yolda,yine aynı heyecanla ve bu sefer rolleri değişerek,yine yenilendi aynı senaryo.Vazgeçememişti erkek,her şeyi bırakıp döndüğünde

“Sevdiğim birisi var!”dedi kız.Kız;gurur denen beş harfi,beş vakte yaymıştı kısık ateşte.Sırf yaşadıklarına inat,olmadı,olduramadılar ruhlarını…
Gurur;kaldırımda oturan ruhlarıyla yaşlandı…
                                                  "Genellikle, bütün büyük yanlışlıkların altında gurur yatar...(Ruskin)
                                                                                                                         (Ruskin)