Dünden kalan en güzel anı

Geçtiğimiz hafta içinde ders esnasında duyduğum fısıltılar ve bozuk para sesleriyle dersim sürekli bölünüyordu.Arkamı döndüğümde gülümseyen suratlar hemen sessizliğe bürünüyor,hiçbir şey olmamış gibi davranıyorlardı.Meğer,günler öncesinden doğum günü planı yapan kuzucuklar bayramda ellerine geçen birkaç lirayı toplayıp beni mutlu etmek adına türlü hazırlıklara giriyorlarmış…



Pazartesi sabahı henüz üzerimdeki mahmurluğu atamamışken gözlerim iki minik el tarafından kapandı:)”N'oluyoruz?”diye sınıf kapısından içeri yöneldiğimde beni günler öncesinin hazırlığının beklediğini gördüm.Kuzucuklar kırk yıllık dostlarıymışım gibi İiiikii dooduuuun Ezgiiiii”diye bağrışıyor,masamın üstündeki pastama doğru bakıyorlardı.O an yaşadığım mutluluğun bir tarifi olamayacağından sadece anlatabildiklerimi aktarıyorum yazıya…Sevilmenin ne denli güzel olduğunu bir kez daha anlıyorum…


Topladıkları paralarla bisküvi,kraker,kola ve pasta almışlar.Kimi evdeki el emeği bir oyayı,kimi oyuncağını kimi de yazdığı mektupları hediye etti bana.En gülümseteni ise kocaman bir çikolata paketi oldu:)Benim en çok sevdiğim şeyin çikolata olduğunu bildikleri için vermekten hiç çekinmediler…Birinci sınıf öğrencisi Berat kuzucuğu da annesine pasta yaptırmış benim için:)”Siz nerden biliyorsunuz?”demeden peş peşe doğum günü tebrikleri aldım:)Malum köy olunca küçük bir haber tüm okulda yayılıyor:)


Pastalar yendi,kahkahalar atıldı.Kızlarımdan birisi”Ürtmenim ya,valla hayatımda ilk kez doğum günü kutluyom,o da senin doğum günün!”dediğinde duygulandım.”Ya valla ben ne zaman doğduğumu bile bilmiyom ki!”diye ekledi sözlerine.Bir kaçı da “ben de kutlamadım,ben de bilmiyorum”diye söze karıştılar…Yani bu kutlama hepimiz içindi.Neticede onlar mutlu ettiler,ben mutlu oldum…


Akşam ise ailem sevdiklerim,geniş ailemizin minik ikizleri toplanarak güzel bir gece geçirdik.Uzun zamandır ihtiyacımız olan bu toplantıda konuşabilecek ne varsa konuştuk,küçüklük hallerimizle dalga geçtik.Annem yine küçüklük maceralarımı anlatıp beni rezil etmeyi başardı.


”Küçükken otu böceği her şeyi kıskanırdı,hatta abisini bebek haliyle çorbanın içine düşüren de kendisidir.”


“Büyüdük mü?:)”


Sessizlik…:)


Zaman çabuk geçiyor.Her geçen zaman bizi biraz daha olgunlaştırıyor.Kendim için en büyük dileğim,hayata karşı enerjimin tükenmemesi…


Herkese mutlu günler diliyorum…