Hayat bu işte...

Hayat işte…

Bazısı yanlışı sever bu yolda…
Kimi gördüğü otu,böceği,ne varsa her şeyi kardeşi bilir;aldanır…
Bazısı kurban olur,çeker içini.Bilinir ya rüyalarının hepsi besili!Kaçınılmaz,kurban olurlar…
Kimine sanki bir kör kar yağar.Masal bu!Kar beyaz olsa ne yazar?!
Kimi de ince yarayı kaşır durur.Hem tatlıdır hem kaşınmalıdır.Sonuç;can kanatır…
Akşamı bir yük kamyonu gibi çalışanın...Serinlemek için çıkar dağlara,yine akşam güneşiyle güreşir.Yorgundur,yorulur…
Kiminin merakı çekmiş gitmiş bir yerlere,unutuyor gölgesini,
Kimi zaten bileti geçersiz bir yolcu,kendini bildi bileli…
Fotoğraf bile kendine bakmaktan yaşlanmış,boş oda,boş salon,bomboş…
Kimi ölür de vazgeçmez ölmekten,
Kimi,diri diri gömülmekten…
Bazısının dili sürçer özgür vezinlerde,uykusuzluğa alışır,
Bazısı bankalarda yaşamak için tedavüle karışır…
Yolcular ellerinde günleri tutar ürkek vagonlarda,
Günler yarım,ömür;günden de eksik…
Kimi acısına ortak etmez,kendisiyle yetinir,
Gizemi erişir buza,kendi gizeminde erir…
Nesneler gibi gölgesine sığınmasın insanlar.Yalnızlığa alışmasın...
Her bir noktada farklı ışıklardayız hepimiz...
Bugün kapılarını hayata kapatan insanları düşündüm.Yalnızlıklarında hüznü gördüm.Kaşlarının namlu gibi çatıldığı sedirlerini,yıpratılmaya korktukları yüreklerini gördüm.Açılsın kapılar,yer edinmeyi bilenlere…
Kapılara inat;
Sen de aç kapını bezirgân başı…
(resim:deviantart)