camdan umutlar

Her sabah yüzlerine baktığım o çocukların farklı masalları var,mutlu sonla bitmeyen…
Öğlen arası öğrencilerimden birine “bana öğlen arası yemem için patates getirebilir misin?”dedim.Ondan bir şeyler istememin sevinciyle koşarak gitti eve.Geldiğinde annesinin öğle arasında beni yemeğe davet ettiğini söyledi.Utançla ne yapacağımı bilemedim.Emrivaki bir şekilde gitmiş olacağımı düşündüğümden sıkıldım o an…Boncuk gözleriyle bana hevesle bakan öğrencimi de kırmak istemediğimden gittim evlerine…
Kapının önüne kurulan sobanın üzerinde bir kazan,yanında boş dolaşmaktan sıkılmış toprağa uzanan bir köpek ve gökyüzüne yükselen dumanlar…
Eve tahta basamaklardan çıkarak giriyorum.Sendeleyip düşmekten korkar bir tavırla tutunmaya çalışıyorum yanımdaki tahtalara…
Bana kapılarını açan gönlü zengin bu kadın,tek göz odasının yanındaki mutfakta yiyecekler hazırlamış.Canım iyice sıkılıyor.Tek göz oda büyüdükçe büyüyor gözümde…
Sınıfta her şeyden bir haber anlattığım dersler aklıma geliyor.Türlü sorunları olan çocukların beni dinleyebilme ihtimallerini süzüyorum yüreğimden.Tortular kalıyor geriye,her şey kayıyor fikrimden…
Sıkılıyorum…
Renksiz hayallerini süsleyen renkli televizyon evin baş köşesinde.Odanın sağında gelinlik kadar beyaz bir yatak örtüsü,kırık masasıyla eğik duran ayna ve bir kanepe karşılıyor beni…
Yer sofrasına oturuyoruz birlikte.Allah ne verdiyse sunuyor bana,çocuklarla birlikte yemeği yiyorum.
Yemeği yiyemiyorum…
Eşinin uzun zamandır işsiz dolaştığından bahsediyor.Kendi tabiriyle “yapı yapmak istiyorum,çocuklar için,şehirde yaşamak bize hayal…”diye devam ediyor sözlerine…
Oluşturacağı yapı için hazırladığı ağaçlardan bahsediyor.Onları soymaya çalışırken ellerine batan çöplerden rahatsız dahi olmuyor.
Köyden sadece çocuklarının çıkabileceği umuduyla yaşıyor.Çocuk ise okuyup bir iş sahibi olduğunda memleketinden hatta babaannesinin mezarından uzak kalır diye köyü bırakamayacağını söylüyor.Kimi hayattaki ailesine bu kadar değer vermezken,çocuk mezardaki babaannesini sürekli ziyarete gidiyor…
Hayallerine bir an önce kavuşmak isteyen insanların o evi ziyaret etmesini isterdim…
Tahta basamaklar,gökyüzünden daha mavi duvarlar…
Ama en mühimi;
Candan sızan camdan umutlar…